Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

8 διάσημα αποφθέγματα για τη δημιουργικότητα που θα σας εμπνεύσουν




8 διάσημα αποφθέγματα για τη δημιουργικότητα που θα σας εμπνεύσουν

Η δημιουργικότητα είναι κάτι σχετικό. Για τον καθένα μπορεί να σημαίνει και να αντικατοπτρίζει διαφορετικά πράγματα και δεξιότητες. Τα παρακάτω αποφθέγματα, πάντως, μας δίνουν μια έντονη εικόνα για το πώς έβλεπαν την έννοια της δημιουργικότητας ορισμένες γνωστές και ταλαντούχες προσωπικότητες.  

«Κάθε παιδί είναι ένας καλλιτέχνης. Το θέμα είναι να παραμείνεις καλλιτέχνης όσο μεγαλώνεις» – Πάμπλο Πικάσο
«Αν ακούσεις μέσα σου μια φωνή να σου λέει: Δεν μπορείς να ζωγραφίσεις, τότε -με κάθε τρόπο- ζωγράφισε και η φωνή αυτή θα εξαφανιστεί» – Βίνσεντ Βαν Γκογκ
«Μην ασχολείσαι ποτέ με την τελειότητα, έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να την φτάσεις» – Σαλβαντόρ Νταλί
«Το μυστικό των δημιουργικών ανθρώπων είναι η περιέργεια για τη ζωή, σε όλες τις εκφάνσεις της» – Λέο Μπάρνετ
«Έξω από τα όρια, έρχεται η δημιουργικότητα» – Ντέπι Άλεν
«Η δημιουργικότητα απλά συνδέει τα πράγματα. Όταν ρωτάς δημιουργικούς ανθρώπους πώς έκαναν κάτι, αισθάνονται λίγο ένοχοι επειδή δεν το έκαναν πραγματικά, απλώς είδαν κάτι. Αυτό συνέβη επειδή ήταν σε θέση να συνδέσουν τις εμπειρίες που είχαν και να συνθέσουν νέα πράγματα». – Steve Jobs
«Βλέπετε πράγματα που υπάρχουν και λέτε: Γιατί; Βλέπω πράγματα που δεν υπάρχουν και λέω: Γιατί όχι;» – George Bernard Shaw

«Η δημιουργικότητα είναι μεταδοτική. Διάδωσέ τη!» – Άλμπερτ Αϊνστάιν  

Αναδημοσίευση από: http://enallaktikidrasi.com

Τα 4 στάδια της δημιουργικής σκέψης





Η δημιουργική σκέψη είναι μια διαδικασία κατά την οποία το άτομο παράγει μια πρωτότυπη, ασυνήθιστη και αποδοτική λύση σε ένα πρόβλημα. Τις περισσότερες φορές αποτελεί έναν ελεγχόμενο τρόπο σκέψης μέσω της οποίας ο καλλιτέχνης, ο συγγραφέας ή ο επιστήμονας προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι νέο. Περιλαμβάνει τόσο το στοιχείο της φαντασίας, όσο και εκείνο της λογικής σκέψης. Σε αντίθεση με τις κοινές λύσεις της καθημερινότητας μας, οι δημιουργικές λύσεις δημιουργούν ένα νέο μοτίβο που άλλοι άνθρωποι δεν έχουν μέχρι τώρα σκεφτεί.
Η διαδικασία της δημιουργικής σκέψης μπορεί να αποτελεί έναν νέο και μοναδικό τρόπο σύλληψης του κόσμου γύρω μας. Η λέξη κλειδί του προϊόντος αυτής της σκέψης είναι η «καινοτομία». Στους ανθρώπους εντοπίζονται δύο είδη παραγωγικών ικανοτήτων- οι συγκλίνουσες και οι αποκλίνουσες ικανότητες.
Οι συγκλίνουσες ικανότητες χρησιμοποιούνται για να ενώσουν τα κατά τα φαινόμενα αποκλίνοντα πράγματα. Οι αποκλίνουσες ικανότητες παραγωγής είναι εκείνες που δεν καθοδηγούνται από κανόνες ή συμβιβασμούς, αλλά μπορούν να παράγουν νέες λύσεις σε ένα πρόβλημα. Οι αποκλίνουσες ικανότητες παραγωγής έχουν εξαιρετικά σημαντική θέση στη δημιουργική σκέψη.  

Η δημιουργική σκέψη περιλαμβάνει τέσσερα στάδια:  


1. Προπαρασκευή

Σε αυτό το στάδιο, το άτομο διαμορφώνει το πρόβλημα και συλλέγει τα γεγονότα και τα υλικά, που θεωρούνται απαραίτητα για την εξεύρεση νέων λύσεων. Πολλές φορές το πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί για αρκετές μέρες, εβδομάδες ή και μήνες συγκεντρωμένων προσπαθειών. Η αποτυχία επίλυσης του προβλήματος, στρέφει το σκεπτόμενο άτομο στο επόμενο στάδιο.  

2. Εκκόλαψη

Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης μερικές από τις ιδέες που επενέβαιναν και μπλέκονταν στη διαδικασία επίλυσης τείνουν να ξεθωριάζουν και να απομακρύνονται. Η συνειδητή επεξεργασία και ορισμένες φορές ακόμα και η απλή σκέψη πάνω στο πρόβλημα είναι απούσες σε αυτό το στάδιο. Αλλά η διαδικασία της ασυνείδητης σκέψης, η οποία περιλαμβάνεται στη δημιουργική διεργασία είναι σε πλήρη λειτουργία εδώ.
Προφανώς το άτομο θα είναι απασχολημένο με άλλες δραστηριότητες όπως το διάβασμα ή το παιχνίδι και άλλες καθημερινές ασχολίες. Παρά την ύπαρξη αυτών των δραστηριοτήτων, ο συλλογισμός πάνω στο ζήτημα συνεχίζεται στο νου μας αμείωτα.  

3. Έμπνευση

Σε αυτό το στάδιο, οι δημιουργικές ιδέες εμφανίζονται ξαφνικά. Ως εκ τούτου, το μπερδεμένο και αφηρημένο πρόβλημα γίνεται ξεκάθαρο. Αυτή η απότομη εξεύρεση λύσης είναι γνωστή ως έκλαμψη και μοιάζει με την εμπειρία του «εύρηκα», όπου ο Αρχιμήδης βρήκε λύση στο πρόβλημα της κορώνας από χρυσάφι και της άνωσης.  

4. Επαλήθευση/επιβεβαίωση

Αν και η λύση βρίσκεται στο στάδιο της έμπνευσης, απαραίτητο βήμα αποτελεί και η επαλήθευση αυτής. Επομένως, εδώ λαμβάνει χώρα η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας και της πρωτοτυπίας της λύσης. Αν αυτή δεν είναι ικανοποιητική, το άτομο θα επιστρέψει στην αρχή της δημιουργικής διαδικασίας. Αν όμως είναι, θα γίνει αποδεκτή ως έχει ή με μικρές τροποποιήσεις και διορθώσεις.  


Αναδημοσίευση από: http://enallaktikidrasi.com

Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

11 κανόνες για να ασκήσετε παραγωγική κριτική





Η κριτική αποτελεί μια σημαντικότατη δεξιότητα, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι τη φοβόμαστε. Ανοίγοντας τις διαλέξεις μου πάνω στο ζήτημα της κριτικής, ζητάω πάντα από το κοινό μου στην αρχή να συμπληρώσει την ακόλουθη πρόταση: «Όταν κάνω κριτική σε κάποιον, νιώθω…».
Αν είστε σαν τους περισσότερους ανθρώπους, μάλλον κι εσείς θα συμπληρώνατε την πρόταση κάπως έτσι: «…αγχωμένος, διστακτικός, ντροπή και φόβο» ή άλλες παρόμοιες λέξεις που δηλώνουν δυσανασχέτηση. Πράγματι, ελάχιστοι είναι εκείνοι που λένε «ανυπομονώ να κρίνω τον εργοδότη μου ή τον πελάτη μου». Εξάλλου, τις περισσότερες φορές η κριτική μας γεννά το θυμό, το άγχος και τα δάκρυα του αποδέκτη. Στο εργασιακό περιβάλλον, συχνά δυσκολεύει τις σχέσεις με τον εργοδότη, τους συναδέλφους, το προσωπικό και τους πελάτες. Στις διαπροσωπικές σχέσεις, υπάρχουν άφθονες έρευνες που υποδεικνύουν ότι η κακή διαχείριση της κριτικής προαναγγέλλει ένα δυστυχισμένο γάμο και συνεισφέρει σε κακές γονικές δεξιότητες.
Εντούτοις, υπάρχει μια επίσης μεγάλη ποσότητα ερευνών που δείχνουν ότι το να δίνουμε και να δεχόμαστε κριτική με έναν παραγωγικό όμως τρόπο αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό των επιτυχημένων ατόμων, γάμων, οργανισμών και οικογενειών. Εδώ, η κριτική χρησιμοποιείται ως ένα εργαλείο που προωθεί την οικειότητα και το δέσιμο, ενισχύει την απόδοση και αναπτύσσει θετικές σχέσεις.
Οι κριτικοί έχουν συμφωνήσει πάνω σε ορισμένους βασικούς κανόνες κριτικής, ώστε να διασφαλίσουν το περιεχόμενο της με τρόπο που να βοηθά πραγματικά τους αποδέκτες της. Έτσι και καθώς οι λίστες έχουν αποδειχθεί χρήσιμες ως εργαλεία για την εγκαθίδρυση και την ενίσχυση αποτελεσματικών συμπεριφορών, σας παρουσιάζω εδώ τη δική μου, η οποία «πατά» πάνω στις αρχές της κριτικής από τη γέννησή της. Πρέπει όμως να σημειώσετε ότι η τέχνη της σωστής κριτικής εξαρτάται και από το πόσο καλά μπορείτε να προσαρμόσετε αυτούς τους κανόνες στον κάθε αποδέκτη.  

Οι έντεκα αρχές της κριτικής  


1. Αντιληφθείτε την κριτική όπως οι σπουδαιότεροι κριτικοί

Η αποτελεσματική κριτική ξεκινά μέσω της ευθυγράμμισης των πεποιθήσεών σας με το ιστορικό σκοπό της έννοιας της κριτικής- την επικοινωνία, την εκπαίδευση και το κίνητρο για βελτίωση. Αντιληφθείτε την κριτική ως μια ευκαιρία να βοηθήσετε κάποιον να τα πάει καλύτερα.

2. Διαχειριστείτε τα συναισθήματά σας

Η κριτική που επικοινωνείται με θυμό και απογοήτευση, μειώνει την θετική επίδραση του μηνύματός σας. Πριν κάνετε την κριτική σας, ηρεμήστε μέσω μιας διαδικασίας προσωπικής χαλάρωσης και θυμηθείτε την θετική σας πάνω απ’ όλα, πρόθεση.  


3. Να έχετε στρατηγική

«Πώς μπορώ να επικοινωνήσω αυτές τις πληροφορίες, ώστε να είναι δεκτικοί και ανοιχτοί ως προς αυτές;». Αυτή είναι μια πρώτη σημαντική ερώτηση. Ύστερα, ερευνήστε ποια θα μπορούσε να είναι η αντίδραση τους και πώς θα απαντήσετε εσείς σε περίπτωση θυμού, σιωπής, εκδίκησης ή απόλυτης άρνησης σε αυτά που λέτε. Σκεφτείτε μια κριτική που θα θέλατε πολύ να κάνετε- μπορείτε να την επικοινωνήσετε με τρεις διαφορετικούς τρόπους; 

4. Προστατέψτε την αυτοεκτίμηση

Ο συνάδελφός σας μπορεί να είναι πεισματάρης, αλλά το να τον αποκαλείτε «άχρηστο» ή να σκέφτεστε ότι είναι «απαίσιος», δεν θα βοηθήσει. Αποφύγετε τις ακραίες ετικέτες και κάντε την κριτική ένα ζήτημα πιθανών αλλαγών και όχι μια αναφορά στο σωστό/λάθος ή στο άσπρο/μαύρο· το τελευταίο μόνο εξωτερικές και εσωτερικές συγκρούσεις μπορεί να δημιουργήσει.  

5. Βρείτε την σωστή, κατάλληλη στιγμή

«Είναι αυτή η σωστή στιγμή να προσφέρω την κριτική μου;». Υπάρχει ο κατάλληλος χώρος και χρόνος για όλα και ενώ μπορείτε να εκφράσετε απολύτως σωστά την κριτική σας, αν η ώρα δεν είναι η σωστή, όλα θα πάνε χαμένα. Κάνετε την κριτική σας σε κάποιον δημοσίως ή προσωπικά και πότε θα κάνατε εξαιρέσεις;

6. Εστιάστε στο περιθώριο βελτίωσης και όχι στο λάθος

Δεν μπορείτε να αλλάξετε το παρελθόν. Επομένως, σταματήστε να επαναλαμβάνετε τι πήγε ή τι έκαναν λάθος. Το μόνο που θα προκαλέσετε είναι άμυνα. Εστιάστε στο πώς τα αποτελέσματα/η συμπεριφορά/η αλλαγή σχεδίων μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση, δίνοντας έμφαση στο μέλλον: «Την επόμενη φορά που θα κάνεις μια παρουσίαση, θα ήταν καλό να αφήσεις περισσότερο χρόνο για ερωτήσεις».  

7. Εστιάστε και στα θετικά, όχι μόνο στα μειονεκτήματα

Η κριτική συνιστά μια αξιολόγηση τόσο των θετικών, όσο και των αρνητικών σημείων. Προσέξτε όμως ότι η λέξη «αλλά» ακυρώνει τα καλά στοιχεία. Για παράδειγμα : «Τα πας καλά, αλλά…». Είναι καλύτερα να πείτε: «Να κάποιοι τρόποι που αυτό μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερο… και… να και τα σημεία που είναι πραγματικά πολύ καλό».  

8. Αναγνωρίστε το υποκειμενικό στοιχείο

Η κριτική σας δεν είναι κάτι δεδομένο, αντικειμενικό και ούτε θα έπρεπε να ακούγεται σαν κατηγορία: «Η δουλειά σου είναι πρόχειρη». Θα σας αποκριθούν με το «αυτή είναι η άποψη σου» και αυτό όντως θα ισχύει. Οπότε πάρτε από μόνοι σας την ευθύνη των σκέψεων σας και περιορίστε την πιθανότητα άμυνας. «κατά την άποψη μου… νομίζω ότι… έτσι μου φαίνεται». Αυτές οι φράσεις δεν κουνούν το δάχτυλο σε κανέναν και βοηθούν τους αποδέκτες να επιθυμούν πραγματικά να ακούσουν τις σκέψεις σας. Στο παράδειγμα δηλαδή «η δουλειά σου είναι πρόχειρη», μπορείτε καλύτερα να πείτε: «νομίζω ότι μπορείς να κάνεις ακόμα καλύτερη δουλειά».  

9. Προσθέστε το κίνητρο στην κριτική σας

Πριν κάνετε μια κριτική σε κάποιον αναρωτηθείτε «πώς αυτή μπορεί να βοηθήσει τον αποδέκτη μου; Υπάρχουν κάποια εμφανή κίνητρα (αύξηση, προαγωγή) ή κάποια λιγότερο εμφανή (όπως αναγνώριση και ενσωμάτωση στην ομάδα); Οι άνθρωποι αλλάζουν κυρίως για τον εαυτό τους, οπότε χρειάζεται ένα κίνητρο εδώ. Ποιο είναι αυτό;  

10. Προσδιορίστε τα κριτήριά σας

Αποφύγετε τις ασάφειες και τις υπερβολές, αναγνωρίζοντας, ξεκαθαρίζοντας και επικοινωνώντας τα κριτήρια που χρησιμοποιείτε για τη διαμόρφωση της κριτικής σας. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν διαφορετικά κριτήρια για να αξιολογήσουν το ίδιο έργο και συχνά ερμηνεύουν το ίδιο κριτήριο διαφορετικά. Μπορείτε πραγματικά να καταλάβετε τη διαφορά; Είναι το δικό σας κριτήριο ρεαλιστικό και πότε αλλάζει; Είναι οι υπόλοιποι συγχρονισμένοι με τα δικά σας κριτήρια;  

11. Στηρίξτε, βοηθήστε στην επίλυση του πιθανού προβλήματος:

Όταν παρατηρήσετε μια θετική απόκριση στην κριτική σας, βεβαιωθείτε ότι στηρίζετε τις προσπάθειες εκείνες, προσφέροντας επαινετικά λόγια και ανατροφοδότηση: «Ευχαριστώ που ήσουν ανοιχτός στο να ακούσεις αυτά που είχα να πω». Αν δεν παίρνετε τα αποτελέσματα που επιθυμείτε, κάντε ένα βήμα πίσω, αξιολογήστε τον τρόπο που κάνατε την κριτική και επιχειρήστε μια διαφορετική προσέγγιση… πάντα υπάρχει μια άλλη επιλογή!  

Hendrie Weisinger, οργανωτικός ψυχολόγος/Photo: Author/Depositphotos  

Αναδημοσίευση από: http://enallaktikidrasi.com

Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης: Δεν χρειάζεται συνέχεια να μιλάμε.





Η εσκεμμένη σιωπή, η προσεγμένη ολιλογία και η απόρριψη της φλυαρίας και του κουτσομπολιού αποτελεί προτίμηση σιγής κι αποφυγή της κουραστικής πολυλογίας, από την οποία συνήθως προέρχονται διάφορα προβλήματα, όπως φιλονικίες, ψυχρότητες και θόρυβοι.
Οι σιωπηλοί άνθρωποι μιλούν με τη σοβαρή σιωπή τους.

Δεν μιλούν όχι γιατί δεν γνωρίζουν να μιλήσουν, όχι από ακαταδεκτικότητα και κρυφή οίηση ότι δεν συμμετέχουν σε υψηλού επιπέδου συζητήσεις αλλά, από την ταπεινή αίσθηση ότι δεν έχουν κάτι σημαντικό να πουν.
Όταν μάλιστα μιλούν καταθέτουν λόγο μεστό περιεχομένου.
Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ λέει: “Απόκτησε την εσωτερική σου γαλήνη και χιλιάδες άνθρωποι θα σωθούν γύρω σου, χωρίς εσύ να το ξέρεις” .
Δεν χρειάζεται συνέχεια να μιλάμε.
Ο κόσμος κουράστηκε από τα πολλά, τα παχιά, τ’ αδιαφανή, τα υποκριτικά, τα ξύλινα λόγια.
Οι άλλοι δεν βρίσκονται πάντοτε πλάι μας για να μας ακούνε, αλλά και για να τους ακούμε.
Λέει ένας σοφός: “Ο Θεός μας έδωσε δύο αυτιά και ένα στόμα – περισσότερο να ακούμε και λιγότερο να μιλάμε”.
Εμείς κυκλοφορούμε σαν να έχουμε δέκα στόματα και κανένα αυτί.


Αναδημοσίευση από: http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr

9 ενδείξεις του ότι είστε εσωστρεφής





Η εσωστρέφεια αναφέρεται στην τάση των ατόμων να στρέφουν την προσοχή, τις σκέψεις και το ενδιαφέρον τους προς τον ίδιο τους τον εαυτό. Η εξωστρέφεια αντίθετα περιγράφει τον βαθμό επιδίωξης και επίτευξης επικοινωνίας και επαφής με τον κόσμο γύρω μας. Η εσωστρέφεια και εξωστρέφεια είναι τα άκρα ενός συνεχούς πάνω στο οποίο ο καθένας από μας τοποθετείται σε διαφορετικό σημείο.
Μπορεί να επιδεικνύουμε εσωστρεφή συμπεριφορά με ορισμένες συνθήκες (πχ όταν βρισκόμαστε ανάμεσα σε αγνώστους) και εξωστρεφή συμπεριφορά σε κάποιες άλλες (πχ όταν είμαστε με τους φίλους μας). Ορισμένοι άνθρωποι ωστόσο τείνουν να χαρακτηρίζονται από εσωστρέφεια στους περισσότερους τομείς της ζωής τους. Αν ανήκετε σε αυτούς τότε το πιο πιθανό είναι να υιοθετείτε τις ακόλουθες συμπεριφορές:  
Απολαμβάνετε χρόνο με τον εαυτό σας. Όταν έχετε την ευκαιρία να κάνετε ένα διάλειμμα, προτιμάτε να διαβάσετε ένα βιβλίο, να παίξετε ένα παιχνίδι στον υπολογιστή ή απλώς να ακούσετε μουσική. Αυτός ο χρόνος είναι πολύτιμος για την προσωπική σας ισορροπία, ακόμα και αν, σε πολλές περιπτώσεις, απολαμβάνετε τη συντροφιά των φίλων σας.
Οι καλύτερες ιδέες σας έρχονται όταν είστε μόνος. Δεν είστε ενάντια στις ομαδικές συζητήσεις και συναντήσεις, αλλά αν θέλετε να βρείτε μια καινοτόμα ιδέα χρειάζεστε χρόνο να τη δουλέψετε μόνος σας.  
Ηγείστε καλύτερα όταν οι άλλοι είναι αυτοδημιούργητοι. Παρά την άποψη που θέλει τους εσωστρεφείς να μην παίρνουν πρωτοβουλίες και να διαχειρίζονται πράγματα, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες μπορεί να γίνουν οι καλύτεροι ηγέτες. Αν η ομάδα είναι έτοιμη να καθοδηγηθεί τότε ο εσωστρεφής ηγέτης θα βγάλει το καλύτερο δυνατό από την ομάδα. Μόνο όταν η ομάδα χρειάζεται να παράγει μια σπίθα η ίδια, οι εσωστρεφείς ηγέτες αδυνατούν να παρέχουν την κατάλληλη καθοδήγηση. Τότε χρειάζεται ένας εξωστρεφής να βοηθήσει.

Είστε ο τελευταίος που σηκώνει το χέρι του για να απαντήσει. Αν δεν ήσασταν από αυτούς που σήκωναν πρώτοι το χέρι πριν ο δάσκαλος προλάβει να τελειώσει την ερώτηση, τότε μάλλον ανήκετε στους εσωστρεφείς. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν ξέρατε την απάντηση, αλλά προτιμούσατε να αποφεύγετε τα φώτα της δημοσιότητας.
Οι άλλοι ρωτούν συχνά τη γνώμη σας. Όπως λοιπόν δεν θα σηκώσετε το χέρι σας να πείτε την απάντηση έτσι και δεν θα προθυμοποιηθείτε να πείτε τη γνώμη σας. Είτε πρόκειται για παρεΐστικες κουβεντούλες, είτε για επίσημες συναντήσεις, οι εσωστρεφείς θα κρατήσουν την γνώμη τους για τον εαυτό τους και θα αφήσουν τους εξωστρεφείς να αναλάβουν τον έλεγχο. Επειδή λοιπόν η γνώμη σας δεν ακούγεται και επειδή ίσως την εκτιμούν οι γύρω σας, τείνουν να σας τη ζητούν ευθέως.  
Φοράτε ακουστικά όταν βρίσκεστε σε δημόσιες συναθροίσεις. Είτε περπατάτε στο δρόμο, είτε βρίσκεστε στο λεωφορείο, προτιμάτε να αποφεύγετε την πιθανότητα επαφής με τρίτους. Τα ακουστικά στα αυτιά κάνουν καλά τη δουλειά τους σε αυτήν την περίπτωση, προστατεύοντάς σας από ανεπιθύμητες συνομιλίες.  
Προτιμάτε να αποφεύγετε ανθρώπους που φαίνονται θυμωμένοι ή αναστατωμένοι. Σύμφωνα με έρευνα της Ψυχολόγου Marta Ponari από το University College του Λονδίνου, οι εσωστρεφείς δεν ακολουθούν το φαινόμενο παρακολούθησης του βλέμματος (gaze cueing effect). Φυσιολογικά, αν δούμε έναν άνθρωπο στην οθόνη του υπολογιστή να κοιτάζει προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, ακολουθούμε το βλέμμα του και ανταποκρινόμαστε πιο γρήγορα σε ερεθίσματα από αυτήν την πλευρά της οθόνης, παρά αν το βλέμμα του ανθρώπου και το ερέθισμα βρίσκονται σε αντίθετες κατευθύνσεις. Τόσο οι εσωστρεφείς, όσο και οι εξωστρεφείς, παρουσιάζουν αυτό το φαινόμενο. Αν όμως ο άνθρωπος στην οθόνη φαίνεται θυμωμένος, οι εσωστρεφείς δεν ακολουθούν αυτό το φαινόμενο. Αυτό υποδηλώνει πως οι άνθρωποι με υψηλή εσωστρέφεια δεν θέλουν να κοιτάνε κάποιον που φαίνεται θυμωμένος. Η Ponari και η ερευνητική της ομάδα θεωρούν πως αυτό συμβαίνει επειδή οι εσωστρεφείς είναι πιο ευαίσθητοι σε πιθανή αρνητική κριτική. Αν νομίζεις πως ένας άνθρωπος είναι θυμωμένος με κάτι που σε αφορά, το βλέμμα του γίνεται απειλή.  
Λαμβάνετε περισσότερα μηνύματα, mail και τηλεφωνήματα από όσα κάνετε, εκτός και αν δεν έχετε επιλογή. Οι άνθρωποι με υψηλά επίπεδα εσωστρέφειας δεν επιζητούν αυτοβούλως τις κοινωνικές συναναστροφές. Αν τους περισσεύει χρόνος δεν τον ξοδεύουν μιλώντας στο τηλέφωνο. Επίσης δεν ξεκινούν μια γραπτή αλληλογραφία, αλλά συνήθως ανταποκρίνονται σε αυτήν. Αν είστε εσωστρεφής το πιο πιθανόν είναι να αποφεύγετε εργασίες που απαιτούν να επιδιώξετε εσείς την επικοινωνία (πχ πωλητής telemarketing). Αν είστε αναγκασμένοι να ξεκινήσετε εσείς μια επικοινωνία – πχ να καλέσετε κάποιον σε ένα κοινωνικό γεγονός – θα προτιμήσετε την γραπτή επικοινωνία (μήνυμα ή mail), παρά την τηλεφωνική. Αυτό ίσως σχετίζεται με τη δυσκολία σας να διαχειριστείτε μια πιθανή απόρριψη σε προφορικό επίπεδο, διασφαλίζοντας έτσι ένα κομμάτι της αυτοεκτίμησής σας.  
Δεν πιάνετε κουβέντα με υπαλλήλους ή άλλους ανθρώπους με τους οποίους έχετε συχνή επαφή. Σας είναι αδύνατο να φανταστείτε τον εαυτό σας να φλυαρείτε με τον ταμία στο σούπερ μάρκετ για τον καιρό. Αν έχετε προβλήματα δεν τα διαρρέετε στον περίγυρό σας, αλλά προτιμάτε να τα κρατήσετε για τον εαυτό σας. Ίσως αισθάνεστε ότι δεν τους αφορούν ή προτιμάτε να τα λύσετε με τις δικές σας δυνάμεις. Όπως και να έχει οι άλλοι δεν ξέρουν πως σκέφτεστε ή αισθάνεστε, εκτός αν νιώθετε αρκετά άνετα μαζί τους για να μοιραστείτε αυτές τις βαθύτερες σκέψεις σας.  

Αναδημοσίευση από: http://www.flowmagazine.gr  

Θέλω!



Θ Ε Λ Ω,

έχεις ακούσει πιο δυνατή λέξη;


Ιφιγένεια Βήττα

Εκεί που μοιράζεσαι, εκεί υπάρχεις!



Τι να το κάνω
να επιστρέφεις σε μένα το βράδυ;
Οι σχέσεις ζουν στο φως της ημέρας.
Εκεί που μοιράζεσαι, εκεί υπάρχεις.
Αν θες να μείνω,
φρόντισε να μη λείπεις στιγμή απ' το πλάι μου.
Κι αυτό είναι απαίτηση.
Δεν επιτρέπεται να λείπεις.

Δεν είναι διαλλακτικός ο έρωτας,
μην τον μπερδεύεις με την αγάπη.


Ρενέ Στυλιαρά

Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

Γιατί είναι τόσο σημαντικό τα παιδιά να παίζουν έξω





“Το παιχνίδι είναι τόσο συνυφασμένο με την παιδική ηλικία, που όταν ένα παιδί δεν έχει την ευκαιρία να το ευχαριστηθεί, αποκόπτεται από ένα μεγάλο μέρος της παιδικότητάς του»    

Musselwhite

 Τα παιδιά είναι πιο χαρούμενα, όταν παίζουν έξω. Όμως το υπαίθριο παιχνίδι δεν σχετίζεται μόνο με τη διασκέδαση. Όπως και η σωστή ποσότητα και ποιότητα τροφής και ύπνου, έτσι και το υπαίθριο παιχνίδι είναι ενσωματωμένο στη φυσιολογική πνευματική και σωματική ανάπτυξη ενός παιδιού. Οι έρευνες υποστηρίζουν ότι τα παιδιά στις μέρες μας δεν παίζουν τόσο όσο οι παππούδες τους. Για την ακρίβεια, τα παιδιά περνούν περισσότερο χρόνο στην τηλεόραση ή σε άλλες ηλεκτρονικές συσκευές, αντί να ασχολούνται με το ενεργό παιχνίδι σε εξωτερικούς χώρους. Ως συνέπεια, η παιδική παχυσαρκία έχει φτάσει παγκοσμίως στα όρια της πανδημίας.


Γιατί τα παιδιά πρέπει να παίζουν στο ύπαιθρο

1. Ενισχύεται η εγκεφαλική ανάπτυξη

Κατά τη διάρκεια των πρώτων 3 χρόνων ζωής, συντελείται ένα σημαντικότατο μέρος της εγκεφαλικής ανάπτυξης. Τα εγκεφαλικά κύτταρα της όρασης αναπτύσσονται ραγδαίως στους πρώτους 2-4 μήνες ζωής. Αυτό αποτελεί το κατάλληλο χρονικό διάστημα για να γνωρίσουμε τη φύση στα μωρά, τις μυρωδιές της, τα χρώματα της, αφού ο εγκέφαλός τους απορροφά σαν σφουγγάρι ό,τι βλέπει. Το υπαίθριο παιχνίδι με άλλα μωρά επίσης θα πυροδοτήσει τον εγκέφαλό τους να αναπτύξουν γρηγορότερα τη μνήμη και τις κοινωνικές τους δεξιότητες.

2. Εμπνέει τη δημιουργικότητα

Το υπαίθριο παιχνίδι ενθαρρύνει τα παιδιά να είναι δημιουργικά. Ένα παιδί που εκτίθεται σε μια ποικιλία ερεθισμάτων, από το παιχνίδι με το χώμα, μέχρι τα τουβλάκια, θ’ αναπτύξει μια έντονη φαντασία. Ο εγκέφαλός τους θα είναι πιο δημιουργικός και θα μπορούν εύκολα να αναπτύξουν δεξιότητες όπως η ζωγραφική και η ηθοποιία από μια τρυφερή ηλικία.

3. Βελτιώνει τη συνολική υγεία

Ένα από τα πολλαπλά οφέλη στην υγεία είναι η έκθεση στον ήλιο, η οποία παρέχει στα παιδιά την απαραίτητη βιταμίνη D. Τα δραστήρια παιδιά έχουν ανθεκτικότερα κόκκαλα και τείνουν να διατηρούν ένα φυσιολογικό βάρους, σε αντίθεση με τα στάσιμα παιδιά. Το υπαίθριο παιχνίδι εμποδίζει τα παιδιά να είναι νευρικά και βοηθά τον ύπνο τους. Η πρώιμη επαφή με τη φύση ενισχύει επίσης το ανοσοποιητικό τους σύστημα και προλαμβάνει από χρόνιες παθήσεις.

4. Ενθαρρύνει την ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων

Τα παιδιά που μεγαλώνουν αλληλεπιδρώντας με συνομηλίκους τους κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι πιο κοινωνικοποιημένα, ενθουσιώδη και λιγότερο φοβισμένα, ειδικά απέναντι σε οτιδήποτε καινούριο. Αυτά τα παιδιά είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν μια πιο φιλόξενη, ζεστή στάση απέναντι σε νέους ανθρώπους και πράγματα. Η αυξημένη ανοχή και αποδοχή τους θα τους προσφέρει τη δυνατότητα να κάνουν φίλους από διαφορετικά περιβάλλοντα χωρίς διάθεση κριτικής.


5. Προάγει την ανάπτυξη της προσωπικότητας

Όταν δίνεται σε ένα παιδί η ευκαιρία για υπαίθριο παιχνίδι, είναι πιο ήρεμο και ευτυχισμένο. Εξάλλου, τα παιδιά που ανατρέφονται μέσα σε ένα θετικό κλίμα έχουν πιο ανεπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη. Το υπαίθριο παιχνίδι προωθεί την συνεργασία και την ομαδικότητα. Ενώ βρίσκονται σε εξωτερικούς χώρους, τείνουν να παίρνουν περισσότερα ρίσκα και να εξερευνούν ό,τι τους τραβήξει την προσοχή. Μαθαίνουν ακόμα, να λαμβάνουν αποφάσεις ανεξάρτητα και άφοβα αρκετά νωρίς στη ζωή τους.

Πολλοί γονείς δυσκολεύονται να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα υπαίθριου παιχνιδιού για τα παιδιά τους. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω οφέλη, επιχειρήστε να δομήσετε ένα πρόγραμμα που βολεύει εσάς και τα παιδιά σας. Μην τους στερείτε αυτή τη διασκέδαση!



Αναδημοσίευση από: http://enallaktikidrasi.com

Γιατί το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο;




Πολλοί άνθρωποι έχουν αντιμετωπίσει αυτό το παλαιότατο αίνιγμα και τις απαντήσεις του. Γιατί το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο; Για να περάσει απέναντι. Πράγματι, η τυπική απάντηση μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα είδος αντιχιούμορ. Είναι τουλάχιστον λίγο αστεία, διότι αρνείται να προσφέρει μια μεγαλοπρεπή, εντυπωσιακή εξήγηση και προσφέρει αντίθετα την πιο ευθεία πιθανή απάντηση – από μόνη της ένα είδος απροσδόκητης εξήγησης. Αλλά φυσικά, δεν είναι αυτό το αστείο.

Και τώρα ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο; Λοιπόν, αυτό εξαρτάται από το πώς παρατηρείτε το κοτόπουλο, το δρόμο και το υπόλοιπο σύμπαν.

Λίγους μήνες πριν κυκλοφόρησε στο ίντερνετ μια λίστα που εξηγούσε πώς ένας αριθμός από εξέχοντες ανθρώπους της ιστορίας θα μπορούσε να απαντήσει στο αίνιγμα του κοτόπουλου.

Για παράδειγμα, υπάρχουν θρησκευτικές και φιλοσοφικές απαντήσεις όπως…

ΒΟΥΔΑΣ: Αν θέτεις αυτή την ερώτηση, αρνείσαι τη φύση σου ως κοτόπουλου.

ΜΑΚΙΑΒΕΛΙ: Η ουσία είναι ότι το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο. Ποιος νοιάζεται γιατί; Ο σκοπός της διάσχισης του δρόμου νομιμοποιεί το κίνητρο όποιο και αν ήταν.

ΡΑΛΦ ΓΟΥΑΛΝΤΟ ΕΜΕΡΣΟΝ: Αυτό δεν διέσχισε το δρόμο· τον υπερέβη.

ΖΑΝ ΠΟΛ ΣΑΡΤΡ: Προκειμένου να δράσει με καλή πίστη και να είναι ειλικρινές με τον εαυτό του, το κοτόπουλο θεώρησε ότι ήταν απαραίτητο να διασχίσει το δρόμο.  



Υπάρχουν επίσης επιστημονικές απαντήσεις…

ΔΑΡΒΙΝΟΣ: Τα κοτόπουλα, για μεγάλες περιόδους χρόνου, είχαν αποκτήσει μέσω της φυσικής επιλογής, τη γενετική προδιάθεση να διασχίζουν δρόμους.

Β. Φ. ΣΚΙΝΕΡ: Λόγω εξωτερικών επιρροών, οι οποίες είχαν διαποτίσει τα αισθητηριακά κέντρα του από τη γέννησή του, είχε προκληθεί τέτοια ανάπτυξη στο κοτόπουλο που έτεινε να διασχίζει δρόμους, πιστεύοντας επίσης ότι αυτή η δραστηριότητα προέρχεται από τη δική του ελεύθερη θέληση.

ΚΑΡΑ ΓΙΟΥΝΓΚ: Η συρροή γεγονότων στο πολιτισμικό πρότυπο καθιστούσε αναγκαίο τα ξεχωριστά κοτόπουλα να διασχίζουν δρόμους σ’ αυτή την ιστορική συγκυρία, και, συνεπώς, συγχρονιστικά κατέστησε υπαρκτά τέτοια περιστατικά.

ΑΛΜΠΕΡΤ ΑΪΝΣΤΑΙΝ: Το εάν το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο ή ο δρόμος διέσχισε το κοτόπουλο εξαρτάται από το δικό σου πλαίσιο αναφοράς.  



Όλες αυτές οι απαντήσεις μας υπενθυμίζουν ότι δεν υπάρχει μόνο η πραγματικότητα του κοτόπουλου, δεν υπάρχει μόνο μια απάντηση στο πρόβλημα του κοτόπουλου. Όπως με πολλά άλλα πράγματα στον κόσμο, αυτό εξαρτάται από το πλαίσιο – προοπτική, πλαίσιο αναφοράς, άποψη, θεμελιώδεις υποθέσεις. Και αυτό είναι σημαντικό για την καινοτομική σκέψη, είτε πρόκειται για κοτόπουλα είτε για τους νόμους του φυσικού σύμπαντος.


 Το φαινόμενο «Εύρηκα» / David Perkins


Αναδημοσίευση από: http://antikleidi.com

Γιατί κάποιοι πετυχαίνουν σε ό,τι κι αν κάνουν;




Κεντρική ψαραγορά. Τετάρτη μεσημέρι. Κάτι σαν ανατολίτικο παζάρι. Χάνομαι στις μυρωδιές και στις φωνές. Περπατάω και χαζεύω. Με έχουν πάρει είδηση οι ψαράδες και δεν μου κολλάνε.

Ξαφνικά σταματάω σε ένα ψαράδικο, χωρίς να ξέρω γιατί. Αφού είναι όλα τα ίδια, αναρωτιέμαι. Και όμως, αυτό διαφέρει. Κοντοστέκομαι και παρατηρώ. Προσπαθώ να βρω μία μία τις διαφορές, όπως κάναμε μικροί. Πρώτη διαφορά: τα ψάρια είναι σε ακριβή παράταξη. Δεύτερη διαφορά: ο πάγος λες και είναι πιο φρέσκος, πιο λευκός, σαν φρεσκοστρωμένο κρεβάτι. Τρίτη διαφορά: το μαγαζί τρίζει από καθαριότητα. Θα μπορούσε εύκολα να είναι φαρμακείο. Τέταρτη διαφορά: ο κόσμος που δουλεύει εδώ δεν κάθεται. Κινείται. Κάνει κάτι συνέχεια. Και χαμογελάει.

Κι εκεί που νιώθω ότι τελείωσα με το κουίζ, αντικρίζω και την υπεύθυνη του καταστήματος. Μια κυρία γύρω στα 40. Στέκεται στη μέση του μαγαζιού. Όρθια, δεν κρέμεται. Φοράει μια κολαρισμένη πεντακάθαρη στολή, σαν να την έβαλε μόλις, κι ας είναι μεσημέρι. Οι γαλότσες της λάμπουν από καθαριότητα. Τα μαλλιά της είναι καλοχτενισμένα. Σαν να έχει πάει σε δεξίωση. Κρατάει με σιγουριά ένα καλοφτιαγμένο χάρτινο χωνί για τα ψάρια. Δεν φωνάζει. Όμως δεσπόζει.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν επιλέξει την επιτυχία. Κι η επιτυχία χτίζεται με τις καθημερινές, τις «ασήμαντες» συνήθειες. Πηγαίνουν στη συνάντησή τους πέντε λεπτά νωρίτερα, ασχέτως εάν θα συναντήσουν το παιδί τους ή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Προτιμούν να περιμένουν παρά να τους περιμένουν. Το κινητό τους δεν μένει από μπαταρία, γιατί έχουν φροντίσει να τη φορτίσουν όλο το βράδυ. Εάν έχουν μαγαζί, ποτέ δεν θα ξεμείνουν από ψιλά, γιατί τα προμηθεύονται εγκαίρως και σε επάρκεια. Σέβονται το κόκκινο φανάρι, πρώτα όμως γιατί σέβονται τον εαυτό τους και μετά γιατί σέβονται τον νόμο. Ποτέ δεν θα τους δεις να καταβροχθίζουν το σάντουιτς περπατώντας στη μέση του δρόμου. Θα κάτσουν στο τραπέζι έστω και πέντε λεπτά, για να φροντίσουν τον εαυτό τους. Στο μετρό θα τους δεις να διαβάζουν, χωρίς να ενοχλούν και χωρίς να ενοχλούνται. Λένε πάντα «ευχαριστώ» όταν τους αφήνεις να περάσουν και, φυσικά, είναι οι πρώτοι που το ακούν. Δεν θα τους ακούσεις ποτέ να παραπονεθούν ότι δεν έχουν χρόνο. Τα προλαβαίνουν όλα και δεν είναι λίγα.  


Αυτοί οι άνθρωποι ζουν τη ζωή, δεν τους ζει η ζωή. Έχουν μάθει την τέχνη της. Πρώτα ακούν και μετά μιλάνε. Δρουν αντί να γκρινιάζουν. Παρατηρούν αντί να κρίνουν κι αποφασίζουν να το κάνουν, όταν και μόνο αυτό είναι σκόπιμο. Όταν οι πελάτες ή οι συνεργάτες τους παίρνουν χαρά, εκείνοι παίρνουν ακόμη μεγαλύτερη. Νοιάζονται για τους άλλους. Νοιάζονται αληθινά. Αλλά πρώτα από όλα νοιάζονται για τον εαυτό τους και το δείχνουν. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους λες και χαμογελάνε. Αγαπούν αυτό που κάνουν. Πάντα βρίσκουν τον τρόπο να το αγαπήσουν. Έχουν αυτό που θέλουν, επειδή απλά θέλουν αυτό που έχουν. Ξέρουν να λένε «όχι», χωρίς να χρειαστεί να το φωνάξουν. Βλέπουν τη δουλειά τους σαν τη σημαντικότερη στον κόσμο, κι ας το βλέπουν κάποιες φορές μόνο αυτοί. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν προσδοκίες πρώτα από τον εαυτό τους και μετά από τους άλλους. Συγκεντρώνονται στον στόχο τους και δεν σκορπιούνται. Σου φτιάχνουν τη μέρα γιατί έχουν φροντίσει πρώτα να φτιάξουν τη δική τους. Κάνουν πλάκα με τον εαυτό τους, αλλά ποτέ για τον εαυτό τους. Ξέρουν πολλά, αλλά, παρ’ όλα αυτά, ξέρουν ότι δεν ξέρουν.

Αυτοί οι άνθρωποι πετυχαίνουν, ακόμη κι όταν «αποτυχαίνουν». Αυτοί οι άνθρωποι πάντα πετυχαίνουν, γιατί απλά το έχουν επιλέξει. Ακριβώς όπως η κυρία με την κολαρισμένη στολή και τις φρεσκογυαλισμένες γαλότσες.  



Αναδημοσίευση από: http://antikleidi.com

Let the summer begin....


Καλό και χαρούμενο μήνα σε όλους 
με πολλές δροσερές στιγμές!!!!
Και....καλό καλοκαίρι!!!!