Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

Eίσαι η δουλειά που κάνεις;





Διάβασα προ ημερών στoν «New Υοrker» ένα κείμενο της 86χρονης αμερικανίδας νομπελίστριας Τόνι Μόρισον. Ομολογώ ότι ο τίτλος ήταν που μου τράβηξε την προσοχή. «The work you do, the person you are» («Η δουλειά που κάνεις, ο άνθρωπος που είσαι»). Μια αυτοβιογραφική αφήγηση από μια ταραχώδη παιδική ηλικία. Το παραθέτω αυτούσιο, με μερικές περικοπές. Λόγια παραμυθίας για τους εργαζομένους και ανέργους στην Ελλάδα του 2017.

«Το μόνο που έπρεπε να κάνω για τα δύο δολάρια ήταν να καθαρίζω το σπίτι Της για λίγες ώρες μετά το σχολείο. Ηταν μάλιστα ένα πανέμορφο σπίτι, με καναπέ με πλαστικό κάλυμμα και καρέκλες, άσπρη μοκέτα από τοίχο σε τοίχο, άσπρο εμαγιέ φούρνο, πλυντήριο και στεγνωτήριο – πράγματα συνηθισμένα στην περιοχή Της, απόντα στη δική μου. Μεσούντος του πολέμου, Εκείνη είχε βούτυρο, ζάχαρη, μπριζόλες και καλτσοδέτες με πίσω τη ραφή.
Ηξερα να τρίβω πατώματα πεσμένη στα γόνατα και να πλένω ρούχα στη σκάφη, αλλά δεν είχα ποτέ δει ηλεκτρική σκούπα Χούβερ ή σίδερο που δεν θερμαίνεται με φωτιά.
Μέρος από το καμάρι που δούλευα γι’ Αυτήν ήταν ότι έβγαζα λεφτά για σκόρπισμα: στο σινεμά, σε καραμέλες, paddleballs, παιχνίδια, χωνάκια παγωτό. Ομως το μεγαλύτερο καμάρι ήταν ότι έδινα το μισό μεροκάματό μου στη μητέρα μου, που σημαίνει ότι κάποια από αυτά που εγώ κέρδιζα πήγαιναν σε αληθινά πράγματα – για να πληρωθεί η ασφάλεια ή το χρέος στον γαλατά ή στον παγοπώλη. Ηταν απέραντη η ευχαρίστηση ότι ήμουν χρήσιμη. Δεν ήμουν σαν τα παιδιά στα παραμύθια: φορτικά στόματα που περίμεναν κάποιον να τα ταΐσει, μπελάδες που ήθελαν συμμάζεμα, σκοτούρες τόσο μεγάλες που αναγκάζονταν να τα εγκαταλείπουν στο δάσος. Είχα αποκτήσει ένα στάτους που δεν μπορούσα να κατακτήσω με τις απλές αγγαρείες του σπιτιού μου, που μου εξασφάλιζε ένα αργό μειδίαμα, ένα επιδοκιμαστικό ενήλικο νεύμα του κεφαλιού… (…)
Σιγά σιγά, έγινα καλύτερη στο καθάρισμα του σπιτιού Της, αρκετά καλή ώστε να μου αναθέτει να κάνω περισσότερα, πολύ περισσότερα. Μου έδινε εντολές να κουβαλώ βιβλιοθήκες στο πάνω πάτωμα και μια φορά μου ζήτησε να μετακινήσω ένα πιάνο από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Εφαγα τα μούτρα μου ενώ κουβάλαγα τις βιβλιοθήκες. Και μετά το σύρσιμο του πιάνου τα πόδια και τα χέρια μου πονούσαν οικτρά. Ηθελα να αρνηθώ ή τουλάχιστον να παραπονεθώ, αλλά φοβόμουν ότι θα με απολύσει και ότι θα έχανα την ελευθερία που μου έδινε το δολάριο, όπως και τη θέση που είχα πια στο σπίτι – αν και αμφότερα είχαν σιγά σιγά εκφυλισθεί… (…)
Kαι όμως, δυσκολευόμουν να επιστρατεύσω το θάρρος να διαπραγματευτώ ή να απορρίψω τις αυξανόμενες απαιτήσεις Της. Και ήξερα πως αν έλεγα στη μητέρα μου πόσο δυστυχισμένη ήμουν, θα μου έλεγε να παραιτηθώ. Ωσότου μια μέρα, μόνη στην κουζίνα με τον πατέρα μου, του έκανα λίγες γκρίνιες για τη δουλειά. Του είπα λεπτομέρειες, παραδείγματα όσων με ενοχλούσαν, και ενώ με άκουγε προσεκτικά, δεν είδα στα μάτια μου να με συμπονά. Κανένα “Φτωχή μικρούλα μου”. Ισως καταλάβαινε ότι ήθελα μια λύση για τη δουλειά, όχι μια διαφυγή. Σε κάθε περίπτωση, άφησε κάτω το φλιτζάνι με τον καφέ και είπε: “Aκου. Δεν ζεις εκεί. Ζεις εδώ. Με τους ανθρώπους σου. Πήγαινε στη δουλειά. Πάρε τα λεφτά σου. Και γύρνα στο σπίτι”.
Αυτό ήταν που είπε. Αυτό ήταν που άκουσα:
1. Ο,τι και να ‘ναι η δουλειά σου, κάνε την καλά. Οχι για το αφεντικό, αλλά για σένα.
2. Εσύ κάνεις τη δουλειά, δεν σε κάνει αυτή.
3. Η αληθινή ζωή είναι με εμάς, την οικογένειά σου.
4. Δεν είσαι η δουλειά που κάνεις· είσαι ο άνθρωπος που είσαι.
Εκτοτε έχω δουλέψει για όλα τα είδη των ανθρώπων, για ιδιοφυΐες και ηλίθιους, εύστροφους και βαρετούς, γενναιόδωρους και μίζερους. Εχω κάνει πολλών ειδών δουλειές, αλλά ύστερα από εκείνη την κουβέντα με τον πατέρα μου ποτέ δεν έγινε η δουλειά το μέτρο αυτού που είμαι, ποτέ δεν έβαλα την ασφάλεια μιας δουλειάς πάνω από το σπίτι μου».  

Δημοσιεύθηκε στο ΒΗmagazino την Κυριακή 2 Ιουλίου 2017.

Πώς θα κάνετε τα παιδιά να σας σέβονται





Πολλές φορές οι γονείς ξεχνούν ότι τα παιδιά δεν γεννιούνται με κάποια έμφυτη ικανότητα σεβασμού για τους άλλους. Και, παρόλο που κάθε παιδί έχει ξεχωριστή προσωπικότητα, όλα τα παιδιά πρέπει να μάθουν την έννοια του σεβασμού. Από την στιγμή που γεννιούνται τα παιδιά μαθαίνουν να χειραγωγούν τον κόσμο γύρω τους για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους –αυτό είναι στην φύση τους. Δουλειά των γονιών, όμως, είναι να τα διδάξουν να το κάνουν αυτό με τρόπους που να αποπνέουν σεβασμό.
Η κοινωνιολόγος-ορθοπαιδαγωγός Janet Lehman εξηγεί ότι τα παιδιά σήμερα, καθώς έρχονται από νωρίς σε επαφή με τον κόσμο των μεγάλων μέσα από την τηλεόραση και τον υπολογιστή, μαθαίνουν να χρησιμοποιούν τόσο την αντίστοιχη γλώσσα όσο και συμπεριφορές πολύ λιγότερο αθώες και απλοϊκές, όπως θα ταίριαζαν στην ηλικία τους. Επιπλέον, καθώς οι γονείς σήμερα εργάζονται πολλές ώρες και λείπουν από τα παιδιά, τους είναι πολύ πιο δύσκολο να τα διαπαιδαγωγήσουν σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς τους –αντίθετα, όταν κανείς είναι εξαντλημένος και στρεσαρισμένος από την δουλειά είναι πολύ πιο εύκολο να παραβλέψει κακές συμπεριφορές του παιδιού. Ταυτόχρονα, όμως, πολύ περισσότερο από τους γονείς προηγούμενων γενιών, θέλουν με κάθε τρόπο τα παιδιά τους να γίνουν «τέλεια»! Πώς γίνεται να ισορροπήσουν όλες αυτές οι ανάγκες των σύγχρονων γονιών;

Η ειδικός δίνει 9 πολύτιμες συμβουλές για να κερδίσετε τον σεβασμό των παιδιών σας:

Να θυμάστε πως το παιδί δεν είναι φίλος σας

Δεν είναι σκοπός σας να κάνετε το παιδί να σας συμπαθεί αλλά ούτε και να σας ευχαριστεί για όσα κάνετε για εκείνο. Το παιδί δεν είναι φίλος σας –είναι το παιδί σας. Δουλειά σας είναι να το διαπαιδαγωγήσετε έτσι ώστε να μπορεί να είναι λειτουργικό στην κοινωνία. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει με σεβασμό όλον τον κόσμο, όχι μόνο εσάς. Κάθε φορά που πιστεύετε ότι το παιδί ξεφεύγει από τα όρια, είναι καλό να σκεφτείτε «θα επέτρεπα σε έναν φίλο να μου μιλά έτσι; Θα επέτρεπα σε έναν άγνωστο;». Αν η απάντησή σας είναι «όχι», τότε μην επιτρέπετε ούτε στο παιδί να μιλά έτσι. Κάποια μέρα, όταν το παιδί σας θα γίνει ενήλικας, η σχέση σας μπορεί να γίνει περισσότερο φιλική. Όσο είναι μικρό, όμως, η δουλειά σας είναι να είστε γονιός του: Ο δάσκαλος, ο εκπαιδευτής του και αυτός που του βάζει όρια. Όχι εκείνος που του επιτρέπει να κάνει και να λέει ό,τι θέλει.  

Προλάβετε την έλλειψη σεβασμού όσο είναι νωρίς

Είναι σημαντικό να αποτρέψετε κάθε συμπεριφορά που δείχνει έλλειψη σεβασμού όσο νωρίτερα γίνεται. Αν το παιδί μιλά ή φέρεται άσχημα πρέπει να παρέμβετε αμέσως και να πείτε: Δεν μιλάμε έτσι στην οικογένειά μας! Παράλληλα να επιβάλλετε επιπτώσεις όσο το παιδί είναι μικρό, για να καταλάβει τι μπορεί να προκαλέσει με την συμπεριφορά του. Επίσης, αν το παιδί βρίσκεται σε προ-εφηβικό στάδιο (ή σε όποιο άλλο «δύσκολο» στάδιο ανάπτυξης), να σκέφτεστε το μέλλον. Για παράδειγμα, αν το παιδί σας είναι 10-11 ετών πρέπει από τώρα να μάθει πώς να συναναστρέφεται με μεγαλύτερους, αργότερα στην ζωή του.  

Να έχετε κοινή «γραμμή» με τον σύντροφό σας

Πρέπει οπωσδήποτε ο άνδρας σας και εσείς να έχετε κοινή «γραμμή» αναφορικά με την συμπεριφορά του παιδιού σας. Δεν πρέπει ο ένας από τους δύο να επιτρέπει την έλλειψη σεβασμού και ο άλλος να την απορρίπτει. Συζητήστε οι δυο σας για το ποια θα είναι τα όρια του παιδιού σας και έπειτα για το κοινό πλάνο «δράσης» σας, δηλαδή για τον τρόπο που θα διαχειρίζεστε το παιδί κάθε φορά που θα βγαίνει εκτός ορίων.

Διδάξτε στο παιδί τους βασικούς κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς

Όσο παλιομοδίτικο κι αν ακούγεται, είναι απαραίτητο το παιδί να έχει καλούς τρόπους και να μάθει να λέει «παρακαλώ» και «ευχαριστώ», προκειμένου να γίνεται αποδεκτό από κάθε κοινωνική ομάδα στην πορεία της ζωής του. Άλλωστε, το να μάθει το παιδί να μιλά ευγενικά δείχνει και σεβασμό προς τους άλλους, ενώ το κάνει και ιδιαίτερα συμπαθές. Αντίθετα, η έλλειψη σεβασμού μόνο αρνητικές επιπτώσεις μπορεί να φέρει στην ζωή του.  

Να διορθώνετε το παιδί με σεβασμό

Όταν το παιδί δείχνει έλλειψη σεβασμού, εσείς ως γονείς οφείλετε να το διορθώνετε με ευγένεια. Φωνάζοντας και μαλώνοντας το παιδί όχι μόνο δεν βοηθά, αλλά μπορεί και να χειροτερέψει την συμπεριφορά του παιδιού. Βέβαια, είναι δύσκολο τη στιγμή εκείνη να μην σας επηρεάσει η κακή συμπεριφορά του παιδιού. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να το πάρετε στην άκρη και να του δώσετε ένα σαφές μήνυμα. Δεν χρειάζεται να φωνάξετε ή να το προσβάλλετε. Πείτε του κάτι χαμηλόφωνα και με ηρεμία, εξηγώντας ξεκάθαρα τι περιμένετε από το παιδί και τις επιπτώσεις που θα ακολουθήσουν αν δεν συμμορφωθεί.

Προσπαθήστε να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες από την συμπεριφορά του παιδιού

Αυτό, στην πραγματικότητα, σημαίνει να μειώσετε τις προσδοκίες σας. Μην περιμένετε, για παράδειγμα, από ένα μικρό παιδί να συμπεριφερθεί σαν ενήλικας ανάμεσα σε ενήλικες. Αν, από την άλλη, έχετε να πάτε κάπου με το παιδί όπου πρέπει να συμπεριφερθεί με σοβαρότητα, εξηγήστε το από την αρχή και θέστε σαφή όρια. Αυτό όχι μόνο θα βοηθήσει ώστε το παιδί να έχει καλή συμπεριφορά, αλλά και να νιώσει ασφάλεια. Το παιδί θα καταλάβει τι περιμένετε από εκείνο και ποιες συνέπειες θα υπάρξουν αν δεν λειτουργήσει όπως του ζητήσατε. Από την άλλη, αν φερθεί όπως του ζητήσατε μην διστάσετε να το συγχαρείτε. Αν, όμως, δεν το κάνει, φροντίστε να τηρήσετε τις επιπτώσεις που θέσατε εξαρχής.

Ξεκαθαρίστε τα όρια όταν όλοι είστε ήρεμοι

Όταν βρίσκεστε σε μία κατάσταση που το παιδί έχει ξεφύγει από τα όρια, περιμένετε να ηρεμήσει και έπειτα συζητήστε με ηρεμία πώς θα μπορούσε να έχει φερθεί διαφορετικά. Τότε θα σας δοθεί η ευκαιρία να ακούσετε από το παιδί τι του συνέβαινε τη στιγμή που αντέδρασε άσχημα και για ποιον λόγο το έκανε. Προσπαθήστε να παραμείνετε ήρεμοι και εξηγήστε και εσείς, από την πλευρά σας, πού ήταν το λάθος του και πώς θα μπορούσε να είχε λειτουργήσει διαφορετικά.

Μην το παίρνετε προσωπικά

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν οι γονείς είναι να παίρνουν προσωπικά την έλλειψη σεβασμού του παιδιού τους. Η αλήθεια είναι, όμως, πως όλα τα παιδιά, λίγο ή πολύ, συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στους δικούς τους γονείς. Ο ρόλος σας είναι να διαχειριστείτε το παιδί σας όσο πιο αντικειμενικά γίνεται. Γονείς που δεν έχουν αυτή την ικανότητα και πιστεύουν, π.χ. ότι το παιδί δεν τους αγαπά ή ότι έχει ξεφύγει εντελώς από τον έλεγχο, συχνά φοβούνται και φέρονται υπερβολικά σε τέτοιες καταστάσεις (γίνονται είτε πολύ ελαστικοί είτε πολύ αυστηροί). Όπως και να έχει, με τέτοια στάση το παιδί δεν θα μάθει να διαχειρίζεται τις σκέψεις ή τα συναισθήματά του αποτελεσματικά και να δείχνει περισσότερο σεβασμό.
Μην ξεχνάτε, τέλος, ότι ακόμα κι αν δεν καταφέρατε να επέμβετε εγκαίρως στην έλλειψη σεβασμού του παιδιού όταν ήταν μικρό, ποτέ δεν είναι αργά για να βάλετε όρια. Και τα παιδιά χρειάζονται όρια –ακόμα κι αν προσπαθούν με κάθε τρόπο να τα καταπατήσουν. Το μήνυμα που λαμβάνουν όταν επεμβαίνετε και βάζετε όρια είναι ότι νοιάζεστε για εκείνα, τα αγαπάτε και θέλετε πραγματικά όχι μόνο να λειτουργήσουν αλλά και να επιτύχουν στον «έξω κόσμο». Το παιδί σας δεν θα σας ευχαριστήσει για τα όρια που του βάζετε, αλλά δεν πειράζει. Σκοπός σας δεν είναι να κάνετε το παιδί να σας ευχαριστήσει, αλλά να κάνετε το σωστό.  

Αναδημοσίευση από: http://www.mama365.gr

Παρασκευή 7 Ιουλίου 2017

Αυτός είναι ο πρώτος των πρώτων στην Πάτρα





Πέτρος Λάζαρης – 3ο Γενικό Λύκειο Πατρών - 19.600 μόρια
«Προσανατολίζομαι για το Φυσικό του Πανεπιστημίου Πατρών. Διάβαζα μεθοδικά και με σύστημα ενώ πολύτιμη ήταν η βοήθεια όλων των ανθρώπων που ήταν κοντά μου».

Ο Πέτρος Λάζαρης έγραψε: 


Μαθηματικά: 20
Φυσική: 20
Χημεία: 20 
Γλώσσα: 18  



Αναδημοσίευση από: http://teleytaiothranio.blogspot.gr

Κουίζ βιβλίου με έπαθλο εκπτώσεις σε κορυφαίους τίτλους βιβλίων





Απολαμβάνετε να μαθαίνετε περισσότερα για τους αγαπημένους σας συγγραφείς και βιβλία; Αν ναι, σας προσφέρουμε τη δυνατότητα να κερδίζετε επιπλέον έκπτωση. Αυτή τη φορά, το ηλεκτρονικό κατάστημα www.nakasbookhouse.gr» προσφέρει εκπτωτικό κουπόνι 3€ σε όλους όσους απαντήσουν σωστά στις ερωτήσεις του παρακάτω κουίζ. Μπορείτε να εξαργυρώσετε το κουπόνι στην επόμενη αγορά σας, στον σύνδεσμο που θα σας οδηγήσει το αποτέλεσμα που θα σας ανακοινώνει ότι απαντήσατε σωστά στις ερωτήσεις.
Καλή σας επιτυχία!  

Αναδημοσίευση από: http://enallaktikidrasi.com

Dr Wayne Dyer: Χρησιμοποιήστε τη δημιουργική σας ενέργεια για να υλοποιήσετε όσα θέλετε





Υπάρχει μια δύναμη μέσα σου που σου επιτρέπει να σχηματίζεις σκέψεις και εικόνες. Αυτή η δύναμη της νοερής απεικόνισης είναι η δύναμη της έλξης που βρίσκεται σε κάθε δημιουργική διαδικασία. Αυτή η δύναμη είναι η ίδια η υπόσταση της ζωής. Δεν είναι δυνατόν ούτε να δεις, ούτε να ακούσεις, ούτε να αγγίξεις αυτή την ενέργεια, αλλά πάντως βρίσκεται μέσα σου. Όταν χρησιμοποιείς αυτή την ενέργεια δε σημαίνει ότι προσπαθείς να αλλάξεις ή να επέμβεις στους νόμους της φύσης.
Αντίθετα, εκπληρώνεις αυτούς τους νόμους. Αυτή η αδιαφοροποίητη ενέργεια είναι η βάση της μυστηριακής έλξης που πραγματοποιεί τις επιθυμίες σου. Μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου να κατανοήσει αυτή την ενέργεια, αν φανταστείς ότι είσαι ένας από τους τρόπους που έχει ο Θεός για να μορφοποιεί την ενέργειά Του. Ύστερα, δες την ικανότητά σου να σχηματίζεις νοερές εικόνες ως τη θεϊκή δημιουργική δύναμη που ενεργοποιείται μέσα από σένα. Μπορείς να κατανοήσεις πως η δημιουργική ενέργεια που είσαι εσύ είναι η ίδια ενέργεια που χρησιμοποιείς για να πραγματοποιήσεις όλες τις επιθυμίες σου;
Αυτή η ενέργεια τρέφεται από την ευτυχία, την αγάπη, τη χαρά, τη γαλήνη και την αίσθηση της ικανοποίησης. Όσο περισσότερο γεμάτος από αγάπη κι ευτυχία είσαι, τόσο περισσότερο δυνατός γίνεσαι. Μέσα από τις σκέψεις σου (ή μέσα από τον τρόπο που χρησιμοποιείς τη δύναμή σου να δημιουργείς σκέψεις), διοχετεύεται σε σένα όλη η δημιουργική ενέργεια. Αν με τις νοερές σου εικόνες βλέπεις τον εαυτό σου τριγυρισμένο από πράγματα και καταστάσεις που επιθυμείς κι αν φορτίσεις αυτές τις εικόνες με χαρά κι εμπιστοσύνη, τότε θα έλξεις αυτά τα πράγματα και τις καταστάσεις στη ζωή σου. Μοιάζει υπερβολικά με ευσεβή πόθο όλο αυτό, αλλά, πίστεψέ με, είναι κάτι πολύ περισσότερο από ευχολόγιο και ελπίδα.
Η διαφορά βρίσκεται στο ότι αναγνωρίζεις πως ακόμα και η ικανότητα να σκέφτεσαι είναι θεϊκή δύναμη κι έτσι, αναγνωρίζοντας την ιερότητα της σκέψης, δημιουργείς ένα όραμα ή μια νοερή εικόνα. Ύστερα, την κρατάς στο νου σου με αγάπη, ξέροντας μέσα σου πως η θεϊκή δύναμη που δημιούργησε τα πάντα μέσα στο σύμπαν, δημιούργησε κι εσένα. Η μορφή που θα πάρει αυτή η ενέργεια ελέγχεται και κατευθύνεται από τη θέλησή σου ή από τη νοερή σου απεικόνιση. Η ενέργεια περιμένει να πάρει όποια κατεύθυνση εσύ αποφασίσεις.
Είναι σημαντικό να είσαι ικανός να σκέφτεσαι με τρόπους που ξεπερνούν τις αισθήσεις σου. Η ενέργεια είναι η ζωτική δύναμη που σου επιτρέπει να φτιάξεις όλα όσα παρατηρείς με τις αισθήσεις σου. Είναι μια αόρατη δύναμη που υποστηρίζει την υπόσταση της ζωής μας σε υλικό επίπεδο. Αυτή η ενέργεια μας δίνει τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε κι είναι η ίδια ενέργεια που βρίσκεται μέσα σε όλα όσα φαίνονται να είναι έξω από μας. Οι νοερές σου εικόνες, έχουν μέσα τους τη δύναμη της έλξης, καθώς και την εμπειρία της δημιουργικής ενέργειας που συνδέεται μαζί της, όταν θα τις βάλεις σε εφαρμογή.

«Δημιούργησε το πεπρωμένο σου» Dr Wayre Dyer εκδόσεις Η Δυναμική της Επιτυχίας



Αναδημοσίευση από: http://enallaktikidrasi.com

Ο Ντάνος νικητής του Survivor!!!!



Πολλά συγχαρητήρια στον Γιώργο Αγγελόπουλο,
που τόσο καιρό απέδειξε ότι αξίζει
τον τίτλο του Survivor!!!!
Άξιος και με ήθος!
Μπράβο του!

Πηγή εικόνας

Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017

Ας μιλήσουμε για Survivor....






SURVIVOR... το πιο δημοφιλές τηλεοπτικό προϊόν της σεζόν!
Από τη μέρα που ξεκίνησε μέχρι και σήμερα, τη μέρα του μεγάλου τελικού, η επιτυχία του είναι αμείωτη και αυξάνεται διαρκώς. Τα νούμερα τηλεθέασης πάντοτε υψηλά και ο κόσμος συντονισμένος κάθε βράδυ προκειμένου να το παρακολουθήσει. 

Επικρήθηκε αρκετά, ίσως και λόγω της μεγάλης δημοφιλίας του, ότι προκαλεί φανατισμό και πόρωση αλλά πάντα τα φρούτα που έχουν καρπούς, τα χτυπάμε λίγο παραπάνω. Το Survivor, παρά τις όποιες αντιδράσεις, είναι μέσα στην επικαιρότητα από τη μέρα που ξεκίνησε και θέμα συζήτησης σε πολλές παρέες. Όσο για εκείνους που το κατηγορούν, αλλά το παρακολουθούν, μπορούν πολύ απλά να αλλάξουν κανάλι και να μην ασχοληθούν περαιτέρω.

Με βάση αυτό το παιχνίδι επιβίωσης, αποφάσισα να κάνω μια μικρή έρευνα ανάμεσα σε άτομα που γνωρίζω, προκειμένου να μάθω τις απόψεις τους και τι σημαίνει για αυτούς το συγκεκριμένο παιχνίδι ή αν θα δήλωναν συμμετοχή σε αυτό.


Εσύ; Θα πήγαινες στο Survivor;

Σε αυτή την ερώτηση η πλειοψηφία μου απάντησε πως θα δήλωνε συμμετοχή στο Survivor και ήταν πολύ δεκτικοί όλοι με αυτό το παιχνίδι. Όσοι είπαν ναι, έβαλαν ως αιτία συμμετοχής πρώτα την εμπειρία και έπειτα το χρηματικό έπαθλο. Το πιο δύσκολο κομμάτι δεν είναι η έλλειψη του φαγητού αλλά η έλλειψη καθαριότητας, που ενοχλεί τους περισσότερους. Παρόλα αυτά και μόνο η όλη διαδικασία και εμπειρία είναι αφορμή για να τολμήσουν να πάνε στο παιχνίδι. 

Από την άλλη πλευρά, οι ελάχιστοι που απάντησαν όχι σε αυτή την ερώτηση, είπαν ότι ακόμη και να ήταν μεγαλύτερο το χρηματικό έπαθλο, δε θα ήταν κίνητρο αυτό για να συμμετάσχουν. 


Αλλάζει ο χαρακτήρας μετά το παιχνίδι άραγε;

Το παιχνίδι έχει δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και εκτός από το ότι μαθαίνεις να συμβιώνεις με πολλές διαφορετικές προσωπικότητες, ταυτόχρονα πρέπει να διαχειριστείς και τις όποιες "εκρήξεις" του ίδιου σου του εαυτού, που προκαλούνται από όλη αυτή την πίεση και την αγωνία των αγωνισμάτων.
Ίσως, ο χαρακτήρας δεν αλλάζει και πολύ, απλά μαθαίνεις να είσαι πιο σκληρός και περισσότερο δυναμικός προκειμένουν να επιβιώσεις σε όλο αυτό το παιχνίδι.
Οι ερωτηθέντες στην έρευνα είπαν πως, ακόμη κι αν άλλαζε ο χαρακτήρας τους, θα ήταν σίγουρα προς το καλύτερο, καθώς θα μάθαιναν να μοιράζονται περισσότερο και να λειτουργούν διαφορετικά υπό συνθήκες πίεσης, όπως αυτές που δέχονται όλοι οι παίκτες εκεί.
Όπως είδαμε και στο φετινό παιχνίδι, υπήρξαν πολλές εντάσεις αλλά και παρεξηγήσεις, που προέρχονται από παραπάνω νεύρα, από την έλλειψη φαγητού αλλά και από τα αγωνίσματα. Οπότε, πρέπει οι συμμετέχοντες να μπορούν να διαχειριστούν όλες αυτές τις εντάσεις χωρίς να αλλάζουν τον εαυτό τους.
Δεν θα αλλάξει το χαρακτήρα σου το Survivor αλλά ίσως τον βελτιώσει!

Εκτιμάς κάποια πράγματα περισσότερο μετά το παιχνίδι;

Μέσα στο Survivor μαθαίνεις να εκτιμάς περισσότερο το φαγητό, την καθαριότητα και όλα αυτά που θεωρούμε κάπως σίγουρα. Από πριν πρέπει να εκτιμούνται αλλά η όλη εμπειρία σου μαθαίνει πώς είναι οι πραγματικοί Survivors έξω στην κοινωνία που στερούνται αρκετά το φαγητό και το νερό.    
Όπως μου απάντησαν και οι συμμετέχοντες, θα έβγαιναν από εκεί περισσότερο συνειδητοποιημένοι και μετά από αυτό δε θα πετούσαν ξανά το φαγητό τους άλλη φορά, κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά και δεν πρέπει.

Ίσως και μόνο σαν θεατές του παιχνιδιού πρέπει να αρχίσουμε να εκτιμούμε κάποια πράγματα περισσότερο;  

Ποιος θα είναι ο νικητής;

Η έρευνα έγινε πριν τον τελικό και χωρίς να γνωρίζουμε τους δύο φιναλίστ. Παρόλα αυτά ακόμα και πριν τη σημερινή μέρα οι απαντήσεις μοιράστηκαν ανάμεσα σε Γιώργο Αγγελόπουλο ή Ντάνο και Μάριο Πρίαμο. Οι περισσότεροι σαφώς και θέλουν για νικητή τον Ντάνο και όπως φαίνεται το αξίζει σίγουρα! Και ο Μάριος όμως είναι εξαιρετικός παίκτης και πολύ ταπεινός, όπως μου ανέφεραν με πολλές αγωνιστικές ικανότητες. Η πλειοψηφία στηρίζει Ντάνο και όπως μου δήλωσαν 

"Ο Ντάνος έχει το πακέτο....μπορεί 

να επιβιώσει στο νησί και μόνος του και εχει επιβιώσει και απο μία ομάδα διασήμων 

και κράτησε αναλοίωτες τις αξίες του και ειναι και ο καλύτερος στα αγωνίσματα.  

Αυτός είναι όντως SURVIVOR".



Όσο για μένα;

Υποστήριζα τον Κωνσταντίνο Βασάλο, που αποχώρησε, αλλά συμφωνώ και πιστεύω ότι 

και οι δύο έχουν τα φόντα του νικητή και λίγο παραπάνω ο γνωστός πια Ντάνος.




ΑΣ ΚΕΡΔΙΣΕΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ!



Μαρία Τζ.



Hello July!!!!



Καλό και ζεστό μήνα
με πολλές δροσερές στιγμές!!!!

Πηγή εικόνας